مطالعه‌ای جدید از دانشگاه کینگز کالج لندن، منتشر شده در مجله Journal of Investigative Dermatology، نشان می‌دهد که چربی شکمی (چربی مرکزی) به‌طور مستقل با افزایش خطر ابتلا به پسوریازیس در زنان مرتبط است. این یافته‌ها بر اهمیت توزیع چربی بدن، به ویژه در ناحیه شکم، در افزایش خطر این بیماری التهابی مزمن پوست تأکید دارند.
پسوریازیس یک بیماری خودایمنی و التهابی مزمن پوست است که با ایجاد لکه‌های قرمز و پوسته پوسته شدن پوست مشخص می‌شود. در حالی که ارتباط بین چاقی و پسوریازیس پیش‌تر شناخته شده بود، این مطالعه نشان می‌دهد که محل ذخیره چربی در بدن، به ویژه چربی شکمی، نقش مهم‌تری در افزایش خطر ابتلا به این بیماری دارد.
یافته‌های کلیدی مطالعه
چربی شکمی به‌عنوان عامل خطر مستقل: تحلیل داده‌های بیش از ۳۳۰٬۰۰۰ نفر از بانک اطلاعاتی UK Biobank نشان داد که چربی مرکزی، به‌ویژه در ناحیه شکم، به‌طور مستقل با افزایش خطر پسوریازیس مرتبط است، حتی زمانی که سایر عوامل مانند ژنتیک در نظر گرفته شوند.
تأثیر بیشتر در زنان: این ارتباط در زنان قوی‌تر بود، که ممکن است به تفاوت‌های هورمونی و نحوه توزیع چربی در بدن مرتبط باشد.
ضرورت رویکردهای پیشگیرانه جدید: این یافته‌ها نشان می‌دهند که برای پیشگیری و درمان مؤثر پسوریازیس، باید به توزیع چربی بدن، به‌ویژه چربی شکمی، توجه ویژه‌ای داشت.
توصیه‌های متخصصان
دکتر راوی رامسور، محقق اصلی این مطالعه، اظهار داشت: "تحقیقات ما نشان می‌دهد که محل ذخیره چربی در بدن اهمیت دارد. چربی مرکزی، به‌ویژه در ناحیه شکم، نقش کلیدی ایفا می‌کند." دکتر کاترین اسمیت، نویسنده ارشد مطالعه، افزود:"با افزایش جهانی نرخ چاقی، درک نحوه تأثیر الگوهای مختلف توزیع چربی بدن بر بیماری‌های التهابی مزمن مانند پسوریازیس اهمیت دارد.
راهکارهای پیشنهادی برای کاهش چربی شکمی
برای کاهش چربی شکمی و در نتیجه کاهش خطر ابتلا به پسوریازیس، اقدامات زیر توصیه می‌شود:
1. رژیم غذایی متعادل: مصرف میوه‌ها و سبزیجات رنگارنگ، پروتئین‌های کم‌چرب و کاهش مصرف قند و چربی‌های اشباع‌شده.
2. ورزش منظم: ترکیبی از تمرینات هوازی و مقاومتی برای افزایش سوخت‌وساز و کاهش چربی بدن.
3. مدیریت استرس: استفاده از تکنیک‌های آرام‌سازی مانند مدیتیشن و یوگا.
4. خواب کافی: تضمین خواب با کیفیت و به میزان کافی برای تنظیم هورمون‌های مرتبط با اشتها و متابولیسم.
